Kaissar Yammine, Chahine Assi
Szacowanie wzrostu na podstawie długości mostka. Metaanaliza badań korelacyjnych
Estimation of stature from sternal lengths. A correlation meta-analysis
Lebanese American University, Achrafieh, Lebanon
Streszczenie
Cel pracy: Metody oparte na dodatniej liniowej zależności pomiędzy wzrostem a kośćmi długimi są najczęściej wykorzystywane
w celu szacowania wzrostu przyżyciowego w antropologii sądowej. Uważa się, że długość mostka oraz
jego części może stanowić akceptowalną alternatywę w szacowaniu wzrostu w sytuacji, gdy brakuje kości długich lub
zostały one uszkodzone.
Materiał i metody: Celem niniejszej metaanalizy jest ocena ilościowa dowodów dotyczących zależności pomiędzy
długością mostka lub części mostka a wzrostem ciała. Przeanalizowano dziewięć badań obejmujących łącznie 1118
kości mostka.
Wyniki: Wykazano, że długość mezosternum (rękojeści wraz z trzonem) wykazuje najwyższą korelację ze wzrostem;
53,5% oraz 55,42% odpowiednio dla kobiet i mężczyzn. Drugim najlepszym parametrem jest całkowita długość mostka,
dla której korelacja wynosi 44,3% dla mężczyzn oraz 55% dla kobiet. Analiza podgrup z badań autopsyjnych wykazała
nawet wyższą korelację, wynoszącą 58,2%, dla długości mezosternum. Najsłabszą korelację wykazano dla długości
rękojeści oraz trzonu. Z wyjątkiem długości ciała dla kobiet wykazano wyższą korelację niż dla mężczyzn pomiędzy
wszystkimi innymi wartościami długości części mostka a wzrostem.
Wnioski: Chociaż długość mezosternum okazuje się parametrem najsilniej skorelowanym ze wzrostem, wszystkie
długości mostka należy interpretować z ostrożnością przy szacowaniu wzrostu ciała. Stosunkowo niskie wartości uzyskanych
korelacji zmuszają do postawienia pytania dotyczącego wiarygodności i nakazują ograniczyć wykorzystywanie
długości mostka w sytuacjach, gdy dostępne są kości długie. Konieczne są dalsze badania na większych próbkach
pochodzących z różnych populacji oraz wzięcie pod uwagę stanu połączenia części mostka.
Słowa kluczowe: mostek, wzrost, metaanaliza, korelacja.
Abstract
Aim of the study: Methods based on the positive linear relationship existing between stature and long bones are most
commonly used to estimate living stature in forensic anthropology. The length of the sternum and its parts has been
advanced as a plausible alternative to estimate stature when such long bones are missing or damaged.
Material and methods: This meta-analysis aims to quantify evidence on the correlation between the sternum/sternal
parts length and stature. Nine studies were included with 1118 sternal bones.
Results: Analyses showed that the length of the meso-sternum (manubrium + body) yielded the best correlation with
stature; 53.5% and 55.42% for men and women, respectively. The second best variable is the total sternal length with
correlations of 44.3% and 55% for men and women, respectively. Subgroup analysis of autopsy studies demonstrated
even a higher correlation of 58.2% for the meso-sternal length. Manubrium and body lengths showed the least correlation values.
Except for the body length, females exhibit a better correlation than man between all other sternal lengths
and stature.
Conclusions: While the meso-sternal length is found to be the most correlated variable with stature, all sternal lengths
are to be considered with caution when estimating stature. The relatively low values of the weighted correlation results
should raise the question of reliability and limit the use of sternal length when long bones are available. Future research
using larger samples from different populations and taking into account the fusion status of the sternum are needed.
Key words: sternum, stature, meta-analysis, correlation.
Pełna wersja w .pdf
Print
