Marta Rorat1, Tomasz Jurek1, Krzysztof Simon2
Diagnostyka pośmiertna w przypadkach sepsy. Część II. Badania biochemiczne i morfologiczne
1 Katedra i Zakład Medycyny Sądowej, Uniwersytet Medyczny we Wrocławiu, Polska
2 Zakład Chorób Zakaźnych i Hepatologii Uniwersytet Medyczny we Wrocławiu, Polska
Współczesna pośmiertna diagnostyka sepsy pozwala na uzyskanie wielu przydatnych z punktu widzenia medycyny sądowej dowodów weryfikujących przyczynę zgonu. Liczne doniesienia wskazują na przydatność oznaczeń wskaźników stanu zapalnego stosowanych w medycynie klinicznej, głównie białka C-reaktywnego i prokalcytoniny. Podczas
sądowo-lekarskiej sekcji zwłok niezbędne staje się wnikliwe poszukiwanie objawów chorobowych i ognisk zapalnych podczas oględzin zewnętrznych i wewnętrznych. Mimo że brak jest patognomonicznych dla sepsy zmian w badaniu histopatologicznym, stanowi ono nieodzowny element diagnostyki pośmiertnej. Interpretacja uzyskanych danych i ustalenie przyczyny zgonu wymaga jednoczesnej oceny okoliczności śmierci, objawów klinicznych, wyników badań mikrobiologicznych, badań biochemicznych, ustaleń sekcyjnych i wyników badań histopatologicznych.
Słowa kluczowe: błąd opiniodawczy, zakażenie inwazyjne, mediatory zapalne, badanie mikroskopowe.
Pełna wersja w .pdf
Print
